Skrítið?

Í fréttum í vikunni var fjallað um gamlan forsetabíl, sem búið var að eyða nálægt 20. millum í að gera upp, samkvæmt ósk Bílgreinasambandsins og Forsetaskrifstofunar. Bíllin er í alla staði glæsilegur og mátti sjá í fréttinni, að þarna var vönduð vinna framin og er fjöður í hatt handverksmanna og bílasmiða, sem eru orðnir snillingar og listamenn í að gera upp gamla bíla. Bíllin var dýr, bæði vegna þess að hann var illa farin, áður en viðgerð hófst og svo var þetta víst einn af 16 eintökum sem framleiddir voru og því að vonum mjög erfitt að fá varahluti í hann. Gera má ráð fyrir ð smíða þurfti allt í hann. Er allt í járnum, vegna þess að verkkaupum þótti viðgerðin dýr. OK, 20 millur er dýr bíll, en hvað er það miðað við sögu hans og í hvaða tilgangi á að nota hann. Ólafur hvatti einmitt sjálfur til þess að bíllinn yrði gerður upp. Persónulega finnst mér 20 millur ekki mikið fyrir annan eins gæðagrip og þessi bíll bersýnilega er.

Á sama tíma er verið að sýna í nýjasta tímariti AK (Arkitektafélagi Íslands) sendiherabústað í Langt-í-Burtistan (Berlín held ég) og þar munaði hinu opinbera (Utanríkisráðuneytið) ekkert um að spandera 200 millum rúm í kofa sem fæstir íslendingar sjá eða fá að koma í! Ég veit að það er ekkert samhengi þarna á milli, nema áherslan. Menn eru tilbúnir að bruðla rúmum 200 millum í sendiherrabústaði, sem eingöngu er ætlaður uppgjafa, örmagna, fyrrverandi ráðherrum, sem hvergi fá vinnu annarstaðar, (eða fá vinnu í Seðló) á meðan þessi bíll hefði verið sómi embættisins, sem forsetaembættið ætti að vera!

Skekkja? jebb, svo mikil að ég ætla núna að fara og æla! (sorry, samt ekki á lyklaborðið mitt)

Lifi byltingin!